Wie zijn wij

Onze stichting is opgericht op 27 december 2007 om het werk van Dhr. Fievet voort te zetten. Het bestuur bestaat uit:
Voorzitter:Rob Versluijs Secretaris:Ton van Vlimmeren Penningmeester:Bart Sprengers

Rob Versluijs is werkzaam bij Avans+ en is door Ton en Bart verzocht onafhankelijk voorzitter te worden. Ton van Vlimmeren was werkzaam bij de Regionale Ambulance Voorziening Brabant Midden-West-Noord. Reanimatie instructeur sinds 1985 en nu verantwoordelijk voor de cursus inhoudelijk zaken bij NMT.Reanimatie. Bart Sprengers was werkzaam in het Amphia Ziekenhuis te Breda. Reanimatie instructeur sinds 1981 en verantwoordelijk voor de cursisten-administratie. Wij maken verder gebruik van een aantal instructeurs werkzaam bij de Regionale Ambulance Voorziening Brabant Midden-West-Noord.

Onze instructeurs zijn erkend door de Nederlandse Reanimatie Raad en de cursussen worden strikt volgens de richtlijnen van de European Resuscitation Council en de Nederlandse Reanimatie Raad gegeven.

_{Ton van Vlimmeren en Bart Sprengers}

Een stukje historie, ofwel de wortels van onze huidige stichting Nederlands Mobiel Team Reanimatie Opleidingen

Vele tientallen jaren lang spaarde hij kosten noch moeite om in Nederland zoveel mogelijk mensen te leren reanimeren. Hij reisde bijna dagelijks door heel Nederland om cursussen te geven en leidde ontelbaar veel mensen op. Totdat het niet meer ging. Enkele maanden voor hij op 20 november vorig jaar te Breda overleed, moest de 79-jarige Rinus Fievet stoppen met het verzorgen van de cursussen. Zijn gezondheid liet hem in de steek. Rinus voegde zich bijna 35 jaar geleden bij zijn broer Henk en diens strijdmakker Piet van Overveld, die aan de wieg stonden van de toenmalige Nederlandse Hartpatiënten Vereniging. Overal in Nederland gaf hij fanatiek voorlichting over het werk van de vereniging, de voorloper van onze huidige stichting Hartpatiënten Nederland. Als bestuurder was hij vaak actief betrokken bij verschillende overlegvormen tussen en met o.a. de Hartstichting en het toenmalig Ministerie van Volksgezondheid. Zijn belangrijkste speerpunt en levenswerk was echter het op grote schaal organiseren van reanimatiecursussen, hij reisde van Franeker tot Maastricht en van Terneuzen tot Enschede om deze cursussen van de grond te krijgen. Op deze wijze ontstond er een heel dicht netwerk van contacten met lokale instructeurs, media en mensen die op regionaal of lokaal niveau de vereniging ondersteunden. De kwaliteit van de cursus moest op een zo hoog mogelijk peil staan, dit was ook de reden dat Rinus op diverse locaties persoonlijk ingreep omdat het zijns inziens beter kon. Uiteindelijk ontstond er een indeling in drie regio’s met name Roermond, Twente en zijn eigen regio Zuid-Holland, Zeeland, Midden en Westbrabant. Hieruit is zijn Nederlands Mobiel Team Reanimatie Opleidingen ontstaan, met een aantal enthousiaste vrijwilligers / instructeurs is hij bijna 30 jaar op pad geweest. Rinus had de regie zo als altijd helemaal in de hand, en is bij iedere cursus aanwezig geweest, om afspraken te maken, contacten te onderhouden en certificaten uit te schrijven. De grote kracht van Rinus was zijn eigen wijze van persoonlijke benadering en omgang met alle contactpersonen en cursisten. Hij arceerde artikeltjes uit de Hartbruggen ter inzage, deelde folders uit, op alle uitnodigingen stond naast Nederlands Mobiel Team (NMT), Hartpatiënten Nederland vermeldt. Zo is voor de cursisten en de medewerkers het NMT altijd synoniem geweest aan de Hartpatiëntenvereniging.

In juni 2007 kwam de onheilstijding dat hij getroffen was door een onbehandelbare vorm van longkanker en slecht een half jaar nog te gaan had. Nadat hij dit meedeelde aan twee van zijn instructeurs Bart Sprengers en Ton v. Vlimmeren, volgde meteen zijn vraag of we zijn werk voort wilden zetten. Dat was Rinus ten voeten uit, open, direct en confronterend. Tot kort voor zijn overlijden is Rinus nog heel betrokken geweest bij het herinrichten van de door te starten organisatie, door een praktische tip of even bijpraten over de gegeven cursussen. Beide instructeurs genoten zijn vertrouwen en de laatste jaren werd Rinus ondersteund door hen met een deel van de cursistenadministratie, de planning, lesinhoud en didactiek. Hoeveel werk Rinus altijd verricht heeft is pas vanaf september echt duidelijk geworden, de instructeurs kwamen altijd in een gespreid bedje terecht, leuke locaties, geen enkele administratieve beslommering, de poppen en middelen altijd keurig door Rinus onderhouden. Je alleen maar hoeven te richten op de training van de cursisten. Vele cursisten schrokken toen plotseling niet meer "die vitale oude baas achter zijn tafeltje zat" ze vonden het onvoorstelbaar dat "het gezicht van de reanimatiecursus" er niet meer bij kon zijn. Samen met de medewerkers zullen velen hem missen.

De afgelopen maanden is er hard gewerkt om Rinus zijn wens waar te maken, dat zijn levenswerk door mag gaan. 27 december is de nieuwe Stichting Nederlands Mobiel Team Reanimatie Opleidingen geformaliseerd. Voor deze naam is gekozen eerst en vooral ter ere van Rinus Fievet , maar ook om voor al onze cursisten een bekend "gezicht" te blijven houden.

De stichting is dank verschuldigd aan zijn naamgever: Rinus Fievet. Zonder zijn persoonlijkheid, zijn tomeloze inzet, zijn altijd er zijn, zou er nooit zo’n groot bestand geweest zijn van enthousiaste contactpersonen en cursisten.